Γλυκέ μου Ιησού,
Μέρες σκεφτόμουν ποια θα ήταν τα φτωχά μου λόγια παρηγοριάς την στιγμή αυτή.
Πολλές φορές προσπαθούσα να βρω την σωστή παραμυθία για τα αδέρφια μου που το κεντρί του Σατανά τα βασανίζει νυχθημερόν με τα τερτίπια του.
Δεν πρόλαβα όμως να το κάνω γιατί ήρθες εσύ πρώτος της τελευταίες ημέρες και μου έδωσες τη δική σου παραμυθία.
Αυτή θέλω να μοιραστώ με τα αδέρφια μου. Όχι στα λόγια αδέρφια, διότι, Συ μοι δεδωκας… λέγοντας μου πορευθεις πάντα τα έθνη…, λέγοντας μου πως αν τοινος λυεις λελυται… φυσικά αποκαλώντας εσύ πρώτος εμάς αδελφούς Σου, τότε εμείς τι άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε;…
Γλυκέ μου Ιησού
Πολλές φορές πόνεσα από την φτώχεια, την σκλαβιά και τη φυλακή των μικρών μου χρόνων και με λαχτάρα και καρτερία περίμενα τη στιγμή να σε ανταμώσω στη γλυκιά μου πατρίδα.
Σε κοιτάζω όμως, σε κοιτάζω στο Σταυρό και λέω: δύστυχο ανθρωπάκι, εσύ σε ποια φτώχεια έζησες όταν Εκείνος δεν είχε που την κεφαλήν κλείνει; Τι σκλαβιά και φυλακή έζησες όταν Εκείνος βρέθηκε μέσα στην σφηκοφωλιά των δρακόντων και των λεόντων; Και ποια η σύγκριση των κάποιων εκατοντάδων χιλιομέτρων, με όποιο μέσο, ακόμα και με τα πόδια, ακόμα και στο κρύο, ακόμα και στο χιόνι, που έκανες να πας να μάθεις για αυτόν, ποια η σύγκριση με το δικό του ταξίδι, από τον ουρανό στη γη,
ο αχώρητος χώρεσε στη μήτρα της μητέρας του, όχι να μάθουμε για αυτόν, αλλά, να σταυρωθεί, να πεθάνει και να αναστηθεί για μας.
Γλυκέ μου Ιησού
Σκέφτομαι πολλές φορές πως, προσφέρω τον εαυτό μου στον Κύριο υπηρετώντας τον οίκων Του, ας ελπίσουμε ότι θα έχω μια μικρή θεσούλα στον οιτημασμενον Τόπον των εκλεκτών.
Σε κοιτάζω στο Σταυρό και λέω στον εαυτό μου: εσύ κάνεις τόσο μεγάλο κατόρθωμα; προσφέρεις πραγματικά τον εαυτό σου και περιμένεις να λάβεις το αντίτιμο από τον Κύριο; Δύστυχο ανθρωπάκι. Εκείνος ήρθε πρώτος και σου το προσέφερε απλόχερα χωρίς ανταλλάγματα αρκεί να το θελήσεις με όλη σου την καρδιά και όχι να το αρπάξεις με πονηριά. Δεν σου ανήκει.
Γλυκέ μου Ιησού
Πολλές φορές προσπαθώ να κάνω πράγματα να ανέβω λίγο ποιο ψηλά, να γίνω χρήσιμος στο συνάνθρωπο.
Σε κοιτάζω στο Σταυρό και λέω: δύστυχο ανθρωπάκι, δε θυμάσαι λίγο πριν το Σταυρό τι είπε στους μαθητές του όταν φιλονικούσαν για το ποιος θα είναι δεξιά και αριστερά; Οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο σε κάνει χρήσιμο και τίποτα άλλο. Άνοιξε την αγκαλιά σου και μη σε νοιάζει. Ότι και να κάνεις ή να μην κάνεις και θα συκοφαντήσουν, και θα χλευάσουν, και και και… Αφού τα έκαναν πρώτα σε Κείνον…
«Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» μας λέει.
Άνοιξε την αγκαλιά σου και μη σε νοιάζει. Εκείνος σκέπασε τον κόσμο όλο με την δική του αγκαλιά και συκοφαντείται και χλευάζεται ακόμα και τώρα.
Γλυκέ μου Ιησού
Αρκετές φορές πικραίνεται η ψυχή μου όταν προσπαθώ να βάλω το λιθαράκι στο Ναό Σου, δίνοντας αγάπη στο συνάνθρωπο μου, και νιώθω πως δίνοντας το χέρι μου, κάποιος ίσως απαιτεί και τον καρπό μου. Πικραίνεται η ψυχή μου όταν σηκώνω το φορτίο που εγώ το ζήτησα και Συ δεδωκας μοι και προσπαθώ να μην αδικήσω κανέναν με αυτό ως αιτία και να προσφέρω απλόχερα ότι μπορώ, πικραίνεται γιατί ίσως συναντώ αδικία. Πικραίνεται η ψυχή μου όταν ο αδερφός μου νοιάζεται για να μάθει για μένα μόνο όταν χρειάζεται κάτι από μένα. Πικραίνεται η ψυχή μου όταν ο αδερφός μου είναι δίπλα μου μόνο στα λόγια και όταν τον έχω πραγματικά ανάγκη με διπλωματικό τρόπο το αποφεύγει για να μην διαταραχθεί η ηρεμία του.
Σε κοιτάζω στο Σταυρό και σκέφτομαι τα λόγια σου στο όρος των Ελαιών: «Περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου». Περίλυπος ήταν γιατί οι αγαπημένοι σου μαθητές την ώρα που εσύ προσευχόσουν και αγωνιούσες, αυτοί κοιμόταν. Περίλυπος για όλους εμάς που σε πικραίνουμε καθημερινά. Περίλυπος για αυτούς που ενώ τους έκανες τόσα θαύματα, απαιτούσαν περισσότερα και σε κυνηγούσαν με τις πέτρες να σε διώξουν από την γενέτειρα σου. Περίλυπος όχι γιατί έκαναν το φορτίο σου δυσβάστακτο αλλά ενώ πριν φώναζαν Ωσαννά, σε λίγο σε κάρφωναν στο Σταυρό. Και ενώ σου προσέφεραν οξος και χολή είπες Πάτερ, άφες αυτοίς ού γαρ οίδασι τι ποιούσι. Ποια πικρία δική μου μπορεί να συγκριθεί με την δική Σου την ώρα της προδοσίας;
Τι θα μπορούσα να πω εγώ Χριστέ μου;
Πριν λίγο, γλυκέ μου Ιησού στην Θεία Λειτουργία, είπαμε την ευχή Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών.
Σε κοιτάζω στο Σταυρό σου και δίνουν άλλο νόημα τα λόγια αυτά στη ζωή μου. Χριστιανά τα τέλη. Γεμάτα Χριστό. Και το γεμάτα Χριστό περνάει πάντα από εδώ, από Σένα, τον Σταυρωμένο Χριστό.
Ο ανηφορικός δρόμος για το Γολγοθά, ο κόπος και ο πόνος, ο βίος γεμάτος πικρίες και δάκρυα, ο ιδρώτας ως θρόμβοι αίματος οδηγούν στην στενή πύλη και τα χριστιανικά μας τέλη.
Γλυκέ μου Ιησού
Εσύ που είσαι μόνο η πηγή της ζωής και όχι φορέας ασθενειών, εσύ, φώτισε μου το σκότος μου να μπορέσω να πω εδώ, ενώπιον του Τιμίου Σταυρού σου
Γεννηθήτω το θέλημά σου.
Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Παππάς