Πολλές φορές αδέρφια μου, ίσως μπορεί να γίνομαι και κουραστικός, πολλές φορές σας έχω παροτρύνει, σας έχω παρακαλέσει, σας έχω ζητήσει να έχετε ως οδηγό σας την Αγία Γραφή και δει την Καινή διαθήκη.
Αυτό σας παρακαλώ και τώρα με όση αγάπη έχω για σας. Όπως ο γονιός που γίνεται κουραστικός απέναντι στο παιδί του παρακαλώντας το να φάει για να πάρει δυνάμεις για το υπόλοιπο της ημέρας έτσι και εγώ σας παρακαλώ για την πνευματική σας τροφή.
Καλά και ωφέλιμα είναι όλα τα συγγράμματα των γερόντων, δεν υπάρχει όμως ανώτερο από την Καινή διαθήκη.
Ποιος από εμάς όταν χρειάζεται τη γνώμη του γιατρού προτιμά να ακούσει τη γραμματέα του για το πρόβλημα υγείας του και όχι τον ίδιο το γιατρό; Κανείς.
Γιατί τότε δεν έχουμε το βιβλίο αυτό που μας ομιλεί ο ίδιος ο Κύριος σε πρώτη προτεραιότητα αλλά πολλοί εξ ημών δεν το έχουμε ανοίξει καν, να το ξεφυλλίσουμε, και απλώς λέμε ότι είμαστε βαθιά θρησκευόμενοι;
Σε τι;
Αδέρφια μου,
Το βιβλίο αυτό είναι μια τεράστια αποθήκη που μέσα της έχει πολλά χωρίσματα γεμάτη με σπόρους. Είναι μια αποθήκη ενός αρχοντικού που τίποτα δεν του λείπει.
Και σήμερα, αυτός ο μεγάλος άρχοντας είδε πως ο καιρός είναι κατάλληλος για σπορά.
Μας λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος πως εκάθισε κοντά στη θάλασσα και υπαινίσσεται πως δεν κάθισε τυχαία. Θέλει να μας δώσει ακριβώς την τοποθεσία όπου εκάθισε. Ένας σπορέας, φέρτε την εικόνα αυτή στο μυαλό σας, πήγε δίπλα στη θάλασσα να σπείρει και να πιάσει ψάρια.
Καλέ μου ευαγγελιστά, τί μας λες;
Αυτό έκανε ο Κύριος μας. Πήγε να σπείρει σιτάρι και να θερίσει ψάρια.
Και άρχισε να σπέρνει. Πού; Στη θάλασσα;
Ναι. Πήρε ένα τεράστιο τσουβάλι με παραβολές και ανέβηκε στο πλοιάριο.
Έριξε στη θάλασσα το σπόρο. Τους είπε λέει πολλές παραβολές την ημέρα εκείνη, κάτι που δεν έκανε ούτε στην επί του όρους ομιλία. Εκεί, στην χέρσα γη, με χιλιάδες ακροατήριο δεν έκανε το ίδιο πράγμα. Το κάνει όμως σήμερα. Και αυτό γιατί, ενώ τότε είχε μπροστά του απλοϊκό κόσμο, σήμερα το ακροατήριò του αποτελούνταν από πολλούς γραμματείς και Φαρισαίους.
Και ποια παραβολή τους λέει πρώτη;
Όσοι από εσάς είστε εκπαιδευτικοί ξέρετε πολύ καλά ότι τα παιδιά το πρώτο τέταρτο μπορούν να είναι επικεντρωμένα περισσότερο στο μάθημα σε σχέση με το υπόλοιπο της ώρας.
Γνωρίζοντας το πολύ καλά ο Κύριος, ξεκίνησε τη διδαχή του, τη σπορά του, με εκείνη την παραβολή που θα τους έκανε να ανοίξουν ποιο πολύ τα μάτια τους να ακούσουν και πιο πολύ τα αυτιά τους να δουν.
Ναι, καλά ακούσατε, δεν έκανα λάθος. Θα έπρεπε να επιστρατεύσουν όλα τα αισθητήρια τους, αλλά πάνω απ’ όλα αυτά της γόνιμης καρδιάς, του γόνιμου εδάφους τους για να τη δεχτούν, να την ποτίζουν, να την σκαλίσουν, να βοτανίσουν – οι παλαιότεροι και χωριάτες σαν και μένα λογικά ξέρετε τι είναι αυτά που λέω – κι έτσι το θέρος να έχουν πλούσια τη σοδειά τους.
Και μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς που σήμερα διαβάσαμε τη δική του περικοπή ότι δεν κατάλαβαν το νόημα της περικοπής. Ο Κύριος όμως δεν μίλησε με παραβολή μόνο για να καταλάβουν αυτοί που είχαν κλειστά αυτιά και μάτια αλλά και για έναν άλλο λόγο. Αυτοί που είχαν το πρόσφορο έδαφος, να τα κατανοήσουν καλύτερα μέσα από την παραστατικότητα των εικόνων που τους έδινε και να χαραχθούν βαθιά μέσα τους τα λόγια και τα νοήματα.
Εξήλθε μας λέει ο γεωργός. Μα, δεν είδαμε ποτέ τον Κύριο στα χωράφια παρά μόνον δίπλα στον Ιωσήφ, να παίρνει το ξύλο και να το κάνει έπιπλο.
Εξήλθε ο Κύριος από την άνω Ιερουσαλήμ. Έφυγε από τους κόλπους του πατρός του και ήρθε στην Γη. Ήρθε να την οργώσει, και την όργωσε, ήρθε να την φυτέψει, και την φύτεψε, ήρθε να την ποτίσει, και την πότισε. Την όργωσε πηγαίνοντας από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Την φύτεψε με τους καλύτερους καρπούς, με το λόγο του ο οποίος αποτυπώνεται στην Καινή Διαθήκη. Την πότισε με το αίμα του, με το καλύτερο πότισμα, με το ίδιο του το αίμα το οποίο έτρεχε από την πλευρά του πάνω στο Σταυρό. Ποσό ωραίος ο παραλληλισμός του υμνωδού όταν γράφει “ώσπερ πελεκάν”. Σαν τον πελεκάνο, που βλέποντας τους
νεοσσούς του να έχουν δηλητηριαστεί από κάτι, αμέσως χτυπά με το ράμφος του την πλευρά του μέχρι να βγει αίμα, και τα μικρά τρέφονται από αυτό το αίμα και θεραπεύονται. Τι όμορφες παραστάσεις. Τι μεγαλείο, τι αυταπάρνηση, τι αγάπη για τα παιδιά του.
Το ίδιο κάνει και ο Κύριος.
Η λόγχη χτυπά την πλευρά του και με το αίμα τρέφεται ο κάθε πιστός άνθρωπος για να θεραπευτεί από τα δηλητηριασμένα βέλη του πονηρού.
Θα πει κάποιος, γιατί δεν ξανάρχεται να μας σώσει και εμάς.
Παιδιά του δεν είμαστε;
Εδώ είναι αδέρφια μου, ανάμεσα μας. Οργώνει και σπέρνει ολόκληρη την οικουμένη μέσα από το λόγο
του που βρίσκεται στην Καινή διαθήκη τον οποίο κηρύττουν οι απόστολοι και οι χειροτονημένοι διάδοχοί τους.
Ποτίζει κάθε διψασμένη ψυχή με το αίμα του που προσφέρεται κάθε φορά που τελείται η θεία λειτουργία.
Έχουμε αδέρφια μου όλα τα εφόδια της γιατρειάς και της Σωτηρίας.
Αρκεί να θέλουμε με την καρδιά μας να γίνουμε το πρόσφορο έδαφος για τη σπορά. Αρκεί να ανοίξουμε αυτό το βιβλίο που λέγεται Καινή Διαθήκη, να καθρεφτιστούμε μπροστά της, να πετάξουμε από το χωράφι αυτό τις πέτρες οι οποίες γίνονται εμπόδιο. Να βγάλουμε από μέσα τις ρίζες των ζιζανίων, μην φυτρώσουν και αυτές μαζί με τον κάλο καρπό και τον πνίξουν. Ας ποτίσουμε όλο μας το είναι με το αίμα του Κυρίου και να λιπανθούμε με το σώμα του το οποίο προσφέρεται απλόχερα σε κάθε θεία λειτουργία.
Τέτοιο σπορέα έχουμε, τέτοιο γεωργό που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η δική μας σωτηρία.
Αμήν.
Πρωτοπρεσβυτέρου
Μιχαήλ Παππά