Αδέρφια μου Χριστός Ανέστη!
Το πρώτο Χριστός Ανέστη που απευθύνουμε εφέτος προς το ποίμνιό μας, εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες και η συγκίνησή μας δεν περιγράφεται με λόγια. Το 2020 τελικά είναι μια χρονιά γεμάτη δοκιμασίες. Αντέχουμε όμως. Αντέχουμε γιατί έχουμε μέσα μας Χριστό.
Η πίστη μας είναι ζώσα διότι ο Χριστός Ανέστη.
Η πίστη μας είναι ζώσα διότι δεν είναι απλά μια θρησκεία, δεν κατέχουμε απλά κάποια αλήθεια.
Η πίστη μας είναι ζώσα διότι η πίστη μας είναι αποκάλυψη. Ο Θεός ήρθε στον κόσμο εν σαρκή, περπάτησε, μίλησε, πόνεσε, δάκρισε μαζί μας, έγινε άνθρωπος και τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του για τον άνθρωπο που καταδέχτικε την ταπείνωση να τον φτύσουμε, να τον μαστιγώσουμε, να τον σταυρώσουμε και αυτός χωρίς να λογαριάζει τον πόνο του είπε «Κύριε, αφες αυτοίς, ου γαρ ειδασι τι ποιούσιν». Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του που σταυρώθηκε για χάρη μας για να αναστηθεί και με την ανάστασή του να αναστήσει και ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Επέτρεψε εφέτος ο Κύριος να ζήσουμε και αυτό. Πονάει. Διδάσκει συνάμα.
Και ποια είναι η διδαχή; Θα σας το πω αμέσως.
Σας θυμίζει κάτι αυτή η μεγάλη εβδομάδα; Εμένα φέρνει στο μυαλό μου ακριβώς αυτό που έγινε 2000 χρόνια πριν. Βλέπω τον ποιμένα που οι υπηρέτες του πονηρού συνέλαβαν με τρόπο τέτοιο σαν να είχαν μπροστά τους έναν εγκληματία. Βλέπω τον ποιμένα να τον βάζουν στο στόμα τους όλοι αυτοί οι εχθροί του και καθημερινά στα παράθυρα των τηλεοράσεων να τον ταπεινώνουν, να τον βρίζουν, να τον αμφισβητούν και να φωνάζουν «σταύρωσον αυτόν». Απερίγραπτο το μένος και το φαρμάκι τους. Προσπάθησαν να σπείρουν τον φόβο στον κόσμο αμφισβητώντας μέσα σε όλα το Σώμα και το Αίμα του. Αυτοί έκαναν την δουλειά τους. Εμείς όμως; Αυτοί δεν πατάνε στην εκκλησία. Εμείς όμως; Μπαίνουμε στο ναό, από το ίδιο κουταλάκι κοινωνάμε και στο τέλος ο ιερέας καταλίει. Ποιος μπορεί να μου φέρει έστω και ένα παράδειγμα ασθένειας από την Θεία Κοινωνία;
Ένας από τους πολλούς γιατρούς που επισκέφθηκα τις μέρες αυτές μου είπε «δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Χριστός, η πηγή της ζωής, να είναι φορέας μικροβίων και ασθενειών». Επιστήμονας και αυτός και μάλιστα σε τέτοια θέση που ο ανθρώπινος πόνος ξεπερνά κάθε λογική. Αυτός που από τα χέρια του περνάν άνθρωποι και με την βοήθεια του Θεού και την εικόνα του Κυρίου πάνω από το προσκεφάλι τους τους κάνει καλά, αυτός που μέσα από την παραμυθία των λόγων του απαλύνει τον πόνο τους και τους βλέπει να αφήσουν την τελευταία τους πνοή στα χέρια του δίνει μαρτυρία Χριστού. Δίνει την μαρτυρία εκείνη που δεν τόλμησε να δώσει συνάδελφός του που κατά την δική του ομολογία συχνάζει στον οίκο του Κυρίου και διαβάζει υποτίθεται τα ιερά γράμματα. Αμφισβητεί το Χριστό όπως κάποιος άλλος που τον προδίδει για τριάκοντα αργύρια. Αμφισβητεί; Φοβάται; Ως Πόντιος Πιλάτος του δίνει ράπισμα και τον παραδίδει στους σταυρωτές του. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ ούτε την ιδιότητα, ούτε τους χειρισμούς του σχετικά με την ασθένεια. Από επιστημονικής πλευράς, υποκλίνομαι μπροστά του για τους χειρισμούς του. Εμένα ο λόγος μου είναι καθαρά Χριστοκεντικός. Από πλευράς πίστης ομιλώ.
Άρα αδέρφια μου ζήσαμε τα πάθη του Κυρίου μας τόσο ζωντανά που δεν υπάρχει καμία διαφορά από τότε.
Οι δίμιοι έπιασαν τον ποιμένα και τον σταύρωσαν. Και τί έγινε τότε; Το ποίμνιο εξαφανίστηκε. Οι μαθητές έτρεξαν για να κρυφτούν. Το ποίμνιο φοβήθηκε. Έκλεισε το στόμα του και δεν μπόρεσε να δώσει την πραγματική μαρτυρία. Ο πιστός χριστιανός δεν κρίνεται από το εάν συχνάζει στον ναό. Είχαμε καταντήσει τις εκκλησίες μας θέατρα. Άρτος και θεάματα κατήντησε η πίστη μας. Σαν τα ποινασμενα κοράκια πέφταμε και αρπάζαμε τα αντίδωρα και τους άρτους λες και είχαμε βγει από την κατοχή. Η ζωή μας ήταν υπόδουλη της επίδειξης και του φαίνεσθαι.
Άρτος και θεάματα. Μεγάλη εβδομάδα, τα πάθη του Κυρίου και εμείς κοιτούσαμε τι θα αγοράσουμε, τι θα φάμε και τι θα πιούμε. Κοιτούσαμε πόσα βεγκαλικά θα ρίξουμε την Ανάσταση. Χαριεντιζόμασταν και γλεντοκοπούσαμε την ώρα που ο Κύριος σήκωνε το Σταυρό Του και ανέβαινε το Γολγοθά για την δική μας σωτηρία.
Σχεδόν 2 μήνες κλειστίκαμε στο σπίτι. Ποιος από όλους μας τους Χριστιανούς έζησε Μεγάλη Εβδομάδα; Αυτό δεν είναι παράδοση. Αυτό είναι βίωμα. Ο Κύριος είπε στη Σαμαρείτιδα ότι ο Θεός δεν λατρεύεται στα κτίσματα διότι είναι πνεύμα. Το δικό μας πνεύμα, η πνοή Του που εμφύσησε στα ρουθούνια του ανθρώπου, βίωσε καθόλου αυτές τις μέρες τα πάθη; Πώς; Με προσευχή. Πώς; Με νηστεία. Πώς; Ανοίγοντας την Αγία Γραφή και διαβάζοντας τη ζωή Του. Τι; Θέλουμε να ακούσουμε τα 12 Ευαγγέλια από το στόμα του παπά; Και να τα ακούγαμε θα παραπονιώμασταν ότι δεν τα καταλαβαίνουμε. Θα κατηγορουσαμε τους ιερείς που δεν τα διαβάζουν σε ποιο απλή γλώσσα. Θέλαμε πραγματικά να τα καταλάβουμε; Αν ναι τότε θα αφιερώναμε λίγα από τα λεφτά μας, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, σχεδόν τίποτα από τα έξοδα που κάνουμε για τις αγορές των ημερών αυτών και θα πηγαίναμε να πάρουμε σε ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο μια Καινή Διαθήκη. Αν μπαίναμε στον κόπο τότε θα ξέραμε τι διαβάζει ο παπάς. Τότε θα ζούσαμε ζωντανά την Μεγάλη Πέμπτη εφέτος. Το κάναμε; Μόνο κατηγορουσαμε τους ιερείς που δεν αντιδρούν στην κατάσταση αυτή. Ποιος όμως σήκωσε το τηλέφωνο να καλέσει στον ναό να δει οι πνευματικοί του πατέρες που βρίσκονται; Τί κάνουν; Στους γονείς σας θα τηλεφωνούσατε να δείτε τί κάνουν; Μόνο κατηγορουμε; Πάντα φταίνε οι άλλοι. Τον εαυτό μας τον βγάζουμε απ’ έξω.
Ναι, οι ιερείς κάναμε λάθη. Άνθρωποι είμαστε σαν και σας. Κάτι που δεν γνωρίζεις πρώτα το διαβάζεις και μετά ενεργεις. Από τα λάθη όμως μαθαίνεις. Εν θερμώ όμως μπορεί και να καταστραφείς. Ποιος γονιός θα άφηνε όμως τα παιδιά του εκτεθημενα στον κίνδυνο; Αυτό σας είπα πολλές φορές. Αυτό που μας ένοιαζε ποιο πολύ είναι να ξαναδούμε όλων τα προσωπάκια σας εδώ χαμογελαστά και χαρούμενα χωρίς καμία απώλεια. Να είχαμε άλλη μία ευκαιρία μετανοίας. Αυτός είναι ο ποιμήν ο καλός. Να μην θέλει να χάσει ούτε το ένα πρόβατο.
Πριν την κρίση αυτή και πριν την Μεγάλη Τεσσαρακοστή βγήκα από άμβωνος και σχεδόν σας παρακάλεσα να προσέλθετε στο μυστήριο της Μετανοίας, την εξομολόγηση. Ποιος μπόρεσε να διαβάσει τι σας έλεγα. Αφιέρωσα μια ολόκληρη εβδομάδα για αυτό. Ελάχιστοι όμως ήρθαν. Δεν το λέω να κατηγορήσω κανέναν. Το μόνο που θέλω να σας πω είναι το γρηγορειται του Κυρίου, μην αφήνετε τίποτα για μετά. Το μόνο που θέλω να σας πω είναι το μην κοιμάστε, αυτό που είπε ο Χριστός στο όρος των Ελαιών. Το μόνο που θέλω να σας πω είναι πως δεν ξέρουμε πότε θα έρθει ο Κύριος. Αυτά μας έλεγε όλο τον χρόνο το Ευαγγέλιο. Αυτά μας είπε και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιατί; Διότι Όταν πιάσουν τον ποιμένα τα πρόβατα διασκορπίζονται. Κάποιοι μάλιστα θα τον προδώσουν ενώ άλλοι θα τον απαρνηθούν. Μόνο λίγες γυναίκες έμειναν κάτω από το Σταυρό. Μόνο ο αγαπημένος μαθητής του βρίσκεται εκεί και συμπάσχει μαζί του. Έτσι κι εφέτος.
Είδαμε, Όλος εκείνος ο κόσμος που την Κυριακή των Βαΐων φώναζε «Ωσανα» μετά από λίγο φώναξε «άρον άρον σταύρωσον αυτόν».
Και τότε, ενώ όλοι κρύφτηκαν, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να δώσει την δική του ομολογία και να ζητήσει το Σώμα του Κυρίου να το θάψει.
Και τώρα όσοι είχαμε ευκαιρία να ομολογήσουμε κρυφτηκαμε και δεν το κάναμε. Το έκανε όμως κάποιος που δεν το περιμέναμε. Βγήκε και ζήτησε από μόνος του από την δημοσιογράφο να μιλήσει για το Χριστό. Και έδωσε την ομολογία του λέγοντας «θα κοινωνουσα ακόμα και αν μπροστά μου θα είχε κοινωνήσει ένας λεπρός».
Όποιος ήθελε λοιπόν μπορούσε να ζήσει τα πάθη. Και είχαμε την ευκαιρία να τα ζήσουμε πραγματικά.
Δεν θα σας κουράσω άλλο. Να ξέρετε ότι εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες έχουμε μια μεγάλη αγκαλιά για όλους και όσα είπα τα είπα από αγάπη και μόνο. Αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι ήταν κοντά μας όλον τον καιρό αυτό είτε με την παρουσία τους εδώ, είτε μας παρακολουθούσαν διαδικτυακά σε όλες τις ακολουθίες της περιόδου αυτής.
Κεκλεισμένων των θυρών οι μαθητές του Κυρίου. Κεκλεισμένων των θυρών και εμείς. Ήρθε όμως η ώρα που δειλά δειλά όπως εκείνοι εξήλθαν και την Πεντηκοστή με θάρρος ομολόγησαν ξαναβρεθηκαμε εδώ και με το καλό θα έρθει και η μέρα της Πεντηκοστής και το Πνεύμα το Άγιο θα αναθερμάνει τις καρδιές μας και θα ομολογήσουμε Χριστό αναδημιουργόντας ξανά τη εκκλησία του Χριστού. Την πραγματική και αληθινή εκκλησία της Πεντηκοστής.
Θέλω να σας μεταφέρω τις ευχές του ποιμενάρχη μας.
Θέλω να σας πω να προσέχετε την υγεία σας. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρη. Ας κρατήσουμε τις αποστάσεις που μας λένε. Ας έχουμε υπακοή και πειθαρχία. Δεν κάνει κακό ούτε στην πίστη μας, ούτε στον Χριστό. Τα του Θεού όμως τω Θεώ. Να είμαστε πάντα έτοιμοι γιατί δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει. Δευτε δυπνησατε, ο Κύριος είναι εδώ. Το Σώμα και το Αίμα του δεν είναι φορέας ασθενειών αλλά το φάρμακο για αιώνια ζωή!!!
Χριστός Ανέστη!!!!
Πρωτοπρεσβύτερος
Μιχαήλ Παππάς